Wint de beste sporter altijd? Het is maar welke definitie je aan ‘de beste’ toekent. De Tour de France kun je winnen zonder ook maar één etappe op je naam te hebben geschreven. Daar telt het gemiddelde, maar bij bijvoorbeeld alle sporten waarbij sets worden gespeeld niet.
Zoals tennis, dat overigens het voordeel heeft dat het wel een duidelijke sport is. Er is altijd een winnaar, gelijke spelen bestaan niet. Bij een toernooi valt daarom iedere speelronde 50% van de deelnemers af en dat ruimt natuurlijk lekker op. Aan de andere kant heeft een dergelijk knock-out-systeem het nadeel dat ook iemand die eigenlijk finalewaardig was gewoon de pech kan hebben de toekomstige winnaar al in de eerste ronde te treffen. Ja, helaas; zo is het spel en zo zijn de regels.
Nou, laten we die gedachte maar meteen even temperen. Organisatoren zien de club- of publiekslievelingen natuurlijk niet graag meteen het toernooi uitvliegen. En om dat risico in te perken werken ze met het systeem van geplaatste spelers die eerst tegen zwakkere tegenstanders mogen aantreden. Een beetje slimme toernooiorganisatie krijgt – onvoorziene omstandigheden daargelaten – op die manier altijd de gewenste finale. Ik weet, dit is natuurlijk een zwart/wit-kijk op het geheel, maar aan de andere kant valt er maar weinig op af te dingen.
Tegelijkertijd zou je kunnen stellen dat de beste tennisser het potje uiteindelijk toch wel wint. Natuurlijk, de cijfers wijzen dat gewoonlijk uit. Hoewel…. ook dat is maar hoe je het bekijkt.
Wereldwijd wordt bij tennis meestal gespeeld volgens de regel dat de winnaar degene is die het eerst 2 sets wint. Alleen bij een gering aantal toernooien, zoals de grand slam, gaat het bij de mannen om de best of three, maximaal 5 sets dus.
Uitgaande van de gedachte dat degene die gewoonlijk de beste is ook altijd aan het langste eind trekt, mag het daarom nauwelijks uitmaken of het om 2 of om 3 gewonnen sets gaat. Een toernooi als de US Open zou dus geen ander beeld te zien moeten geven dan de andere toernooien in de wereld.
Maar dat blijkt dat niet zo te zijn. Tijdens het toernooi van 2012 waren maar liefst 15 van de 64 partijen in de eerste ronde een vijfsetter, bijna een kwart dus. Daarbij hadden dertien van de vijftien winnaars de volgende ronde niet eens bereikt als het er, zoals gewoonlijk, om was gegaan wie het eerst 2 sets had gewonnen. En in 9 van die 13 gevallen waren ze dan zelfs met 0-2 de baan afgeveegd.
Laat dat even bezinken: 15 vijfsetters leverden maar 2 ‘normale’ winnaars op, de andere 13 hadden een 3-setter niet overleefd. Dat is toch wel curieus; 20% van de in de eerste ronde van de US Open gespeelde partijen werd gewonnen door spelers die bij vrijwel ieder ander toernooi ter wereld eruit hadden gelegen. Nu gingen zij door omdat bleek dat het kennelijk een strijd voor de volhouders was.
Dat geeft te denken. Hoe zou het uitpakken als…. De huidige regel is dat maar één keer meer gameverlies dan de tegenstander tot setverlies leidt. Dat kan een 6-3-uitslag opleveren die bovendien oogt als een forse nederlaag van maar liefst 3 punten in plaats van slechts één keer gameverlies.
Maar wanneer het niet om één, maar om 2 games zou gaan, dan zouden de uitslagen – getuige de vijfsetters van de US Open –voor een groot deel wel eens heel anders kunnen zijn. Ondanks de duur van een wedstrijd is het huidige tennis dus kennelijk vaak eerder een spel voor de korte dan voor de lange adem.
En om het nog maar wat sterker te stellen: het kan zelfs zo zijn dat de verliezer veruit de meeste punten heeft gescoord. Want wie al zijn eigen servicegames op love wint, maar de rest, inclusief de tie-break, met miniem verschil verliest, delft toch het onderspit met een forse 2-0-nederlaag. Terwijl bij veruit de meeste sporten het hoogste aantal gescoorde punten telt, is dat bij tennis duidelijk niet het geval.
Is het dus altijd de beste die wint? Met enig voorstellingsvermogen kun je tot uiteenlopende conclusies komen. En om het nog meer te relativeren: uiteindelijk mag je alles in een wedstrijd fout doen, zolang je het laatste punt maar scoort.
» Alle Berichten, Sport » Is het echt de beste tennisser...
« Overheid en veiligheid: “Gaat u maar rustig slapen” Radar, kijk zelf eens naar je voorwaarden »
